-
1 darzyć
(-ę, -ysz); vtdarzyć kogoś miłością lub uczuciem — to feel affection for sb
* * *ipf.darzyć kogoś szacunkiem/miłością/sympatią have respect/love/warm feelings for sb; darzyć kogoś zaufaniem have trust in sb; darzyć kogoś względami (lit. zwł. euf. = kochać się) have a warm heart/soft spot for sb, hold sb in affection.ipf.arch. komuś się (dobrze) darzy sb fares well.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > darzyć
-
2 darz|yć
impf Ⅰ vt 1. (czuć) darzyć kogoś uczuciem to feel affection for sb- darzyć kogoś sympatią to like sb- darzyć kogoś zaufaniem to trust sb- darzyć kogoś szacunkiem to respect sb2. przest. (obdarowywać) to present (kogoś czymś sb with sth) Ⅱ darzyć się książk. darzy im się they’re prospering a. thriving- wszystko mu się darzy he’s doing very wellThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > darz|yć
-
3 zaufanie
-a; ntconfidence, trustcieszyć się czyimś zaufaniem — to enjoy lub have sb's confidence
* * *n.confidence, trust, faith; mąż zaufania intermediary; wotum zaufania vote of confidence; nadużycie zaufania breach of trust; telefon zaufania helpline, hotline; pokładać zaufanie w kimś place confidence in sb; darzyć kogoś zaufaniem trust in sb; nadużyć czyjegoś zaufania abuse sb's trust, take advantage of sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaufanie
См. также в других словарях:
darzyć — ndk VIb, darzyćrzę, darzyćrzysz, darz, darzyćrzył, darzyćrzony przestarz. «obdarowywać» dziś tylko w zwrotach: ◊Darzyć kogo szacunkiem, względami «mieć względy, szacunek dla kogoś» ◊Darzyć kogo przyjaźnią, sympatią, życzliwością «odnosić się do… … Słownik języka polskiego
darzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, darzyćrzę, darzyćrzy, darzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} żywić do kogoś jakieś uczucie, odnosić się do kogoś w pewien określony sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Darzył urzędniczkę dużą sympatią i zaufaniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
ufać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ufaćam, ufaća, ufaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} darzyć kogoś zaufaniem; wierzyć, dowierzać komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ufać ślepo, bezmyślnie. Ufać przyjaciołom. Ufać przyrzeczeniom, obietnicom. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… … Słownik języka polskiego